Activiteit op Enka

In de wijk Enka in Ede was op 30 december een vuurwerkactiviteit georganiseerd. Eerst een lampionoptocht door de wijk, gevolgd door een professioneel Veilig Vuurwerk en daarna nog borrelen op het nieuwe jaar in de Reehorst.
Dick en ik waren samen al naar de lampionoptocht gegaan en hebben tussen alle kinderen meegelopen. Er zijn erg veel kleine kinderen in de wijk, dat konden we vanavond goed zien! Het einde van de tocht was de plaats van het vuurwerk. Met de muur van de oude fabriek (vrolijk verlicht) als achtergrond. Er waren al vele wijkbewoners verzameld. Al snel werd het vuurwerk aangekondigd, met ook nog een woordje van René Verhulst, de burgemeester van Ede. De openingspijlen waren adembenemend. Wat een licht, wat een figuren, wat een hoeveelheid! En daarna bleef het gedurende ….wat zal het zijn geweest….10 minuten?…..aan een stroom doorgaan met knallen, pijlen, kogels en allerlei prachtigs. Het was lang geleden dat ik een mooie vuurwerkshow had gezien. Het deed wel denken aan de vieringen in Nieuw Zeeland. Daar is alleen maar veilig, georganiseerd vuurwerk en zeker ook heel erg mooi!

Wat zullen al die mensen nu denken als ze morgen hun eigen pijltjes de lucht in zien gaan? Een beetje nietig bij wat we vanavond hebben gezien misschien?

Buurtcommissie Enka te Ede: Gefeliciteerd met deze fantastische actie, goed plan geweest en geweldig uitgevoerd. Vele mensen hebben er van genoten, dat weet ik zeker!

Hier nog een link naar een filmpje van het vuurwerk. Het is allemaal bedoeld als kleine impressie. Zo ‘impressive‘ als het in het echt was, kan ik het niet tonen.

Vuurwerk op Enka

Natuurlijk Kew

Zoveel te zien en te doen in London. Na het urbane geweld van Canary Wharf was onze koers naar Kew. Beide plaatsen blijven je verbazen en verwonderen, al zijn ze 100% tegengesteld. In Kew zijn de gebouwen ornament, op Canary Wharf is de natuur alleen maar ornament.

Links Pinus radiata en recht Pinus pinea. Beiden wonderschone bomen

Kew, het schilderen wel waard, zeker nu de herfstkleuren beginnen te komen.

En wat plaatjes van Canary Wharf

Roof garden op het station in Canary Wharf. Kosten nog moeite gespaard om er iets groots en moois van te maken.

Entree van het metrostation

Varend met de watertaxi richting Canary Wharf zien we de contouren van het centrum van London.

Waar zijn we?

Où sommes-nous?
Donde estamos?
Waar zijn we?
Where are we?
Wo sind wir?

And we met a real moviestar! He showed us a beautiful part of London!

 

Tim Thomas telling the things we have to know about London and especially Rotherhithe. During the tour we saw a seal in the Thames.

—- —- —- —- —- —- —- —- —- —- —- —- —- —- —- —-

The day started with rain. So we cancelled our plan to go to Kew Gardens today. I found a “London Walk” (something like the Gilde-wandeling in Nl) from Bermondsey to Rotherhithe, along the Thames, and ending at the 8th Wonder of the World: the former shaft of the Brunel Tunnel.
The Walk was guided by Tim, as you can see above. Tim Thomas played the doctor in Four Weddings and a Funeral and he delivered a wonderful show on our walk from Bermondsey Tube station along the southern border of the River Thames, eastward to Rotherhithe. It’s a short walk, but it has excellent views on the river and on the City. It also has good views to the east, to the Isle of Dogs (Canary Wharf). And to the river itself, of course. Tim had told us that he recently saw a seal here. And we noticed one too. I think some seals are regular visitors of this area (they also visit the fishmarket near Canary Wharf, now and then).
It was really nice to enter into Rotherhithe on the small Rotherhithe Street, that passes along old warehouses and then passes St. Mary’s Church. Just beside the church is an old granary were Sands Films is seated since the 1970s. We’ll tell about that later.
First we went to the former shaft of the Brunel Tunnel (nowadays the tunnel of the “London Overground”). Adjacent to the shaft is the Brunel Museum in the former engine house.
We could enter the shaft. It is recently reconstructed and is turned into a kind of theatre. Here Tim could do his last performances. Very interesting. We heard a lot about the history of this rather unknown part of London. That fitted wonderful into our plans to learn more about the local history. But it was only the start.
Next came our visit to the Brunel Museum. With a lot of information (and books etc.) about the history of the Brunel Tunnel. The first tunnel that was ever built under a waterway, between 1825 en 1843.
We met some of the volunteers that were working there and had a cup of tea with them.
Then back to the Sands Film place. We had seen that there was a kind of research picture library there, and Tim had told us that they had a lot of pictures on the history of Rotherhithe as well. It is a marvellous library! Very interesting. They also have a beautiful little cinema. We will visit that tomorrow, if things go well.
Walked around St. Mary’s church. Took a look at the entrance of the other tunnel, the Rotherhithe Tunnel (dating back to the beginning of the 20th century; a tunnel for cars).

And then we took the Tube to Covent Garden. The tube lies very deep here. And the normal procedure is to take the lift to streetlevel. But we did the stairs…. 193 steps…..
And then you’re in one of the main tourist areas of London. We headed for the Transport Museum. More exactly: the Museum of Transport for London (TfL) – the tube, and the buses. Wilma had never been there. It is a nice museum. Recently developing in the direction in which many transport musea (like our Spoorwegmuseum in Utrecht) develop: a kind of playground for children. Most lovely, of course, but not for us. But…. there was a small but interesting exposition on Crossrail (or the Elizabeth Line, if you wish). That was the reason I wanted to go there. And it was worth it.

After that we still had some time to rush (in the rush hour) to Whitechapel. It is always fascinating to use the Tube in the rush hour. You have to do that one time, when you’re in London. And we went from Covent Garden, via King’s Cross to Whitechapel. A very busy part of the network.
In Whitechapel we wanted to take a look at the construction works for Crossrail. It is difficult to catch a glimpse of it. The building sites are not accessible, of course, and are largely situated behind buildings. But we could see a bit of it. And that’s what we wanted. And apart from that, we found a nice place to eat Bangla Desh food. Reminds very much of Indian. Delicious, and spicy.
Whitechapel is also the station to change to the Overground to Rotherhithe.
Last visit today was to the Wapping station of the Overground. On the north bank of the River Thames.
And then we went back to our hostel in Rotherhithe again. To hear the noisy Dutchies that had gathered there…… Sometimes you can feel ashamed of being a Dutchie…..

Mijn moeder…….90 jaar!!

Op 17 augustus 2017 is mijn moeder 90 jaar geworden. Het werd een feestelijke dag.
Eerst trakteren aan alle bewoners en personeel van Groenewoude in Woudenberg.

In de morgen om half elf kregen alle bewoners gebak. Ma als eerste en zit al meteen te smullen

Om de beurt kwamen de medebewoners even de felicitaties brengen. Ze genoot volop van alle belangstelling!

Later op de dag was er een feestelijke bijeenkomst in de Weistaar. Familie en vrienden waren uitgenodigd en de sfeer was top!

Hier enkele aanwezigen

Meer foto’s van de dag, gemaakt door Dick en mij (Wilma), heb ik in een album gezet, kijk maar eens hier!
Vind je de foto’s de moeite waard? Deel dan vooral de link met andere familieleden of vrienden.

Ook nog Zwolle

Met onze museumkaart willen we echt dingen doen die we anders maar uitstellen. Zaterdag was Zwolle aan de beurt, De Fundatie. Volgens mij zijn we er al eens geweest, maar nu is er oa een tentoonstelling van werken van Bob Dylan. We waren iets te vroeg in Zwolle en verkenden de stad lopend een beetje. Helaas was er kermis in de stad en stond alles volgeplempt met kermisattracties. Dat maakt een stad niet echt mooi.

In de zaal waar Dylan hangt, staan ook enkele beelden en is een expositie van Gerard ter Borgh, een 17e eeuwse portretreeks.

In het museum was het tot onze verbazing erg druk. Komt dat door Dylan, of misschien door de tentoonstelling van werken van Jeroen Krabbé? Nou we hebben het allemaal gezien, net als de tentoonstelling ‘Water’. Van allemaal verschillende kunstenaars en alles was te koop.

Uitzicht vanuit het ‘ei’ . Zien we daar de peperbus?

Nadien hebben we het Gemeente museum van Zwolle bezocht. Een heel oud gebouw, met heel oude inrichting. En een geurtje dat niet helemaal oké lijkt.

De Sassenpoort

Op het station in Zwolle zien we ook de Buffel. Werd er niet pas gesproken dat de Buffel zou verdwijnen? Hier rijdt ie nog volop.

Drie arboreta op één dag

En nog wel met de fiets!
Het arboretum Oostereng ligt verscholen in de bossen tussen Renkum en Wageningen. Bij de ingang wordt het wel duidelijk dat je niet zomaar het bos betreed. Ongeveer 7 jaar geleden heeft Leo Goudswaard het verwaarloosde arboretum onder zijn hoede genomen. En de resultaten zijn nu al goed zichtbaar. Met behulp van studenten en vrijwilligers wordt er elke maandag en zaterdag gewerkt.

De aangeplante hosta’s staan volop te bloeien

Sinds kort doe ik ook een beetje mee. Nog niet elke week, maar wel regelmatig. Maandagmorgen was er niemand toen ik aankwam en ook na een kwartier nog niet. Blijkbaar toch nog vakantie. Maar maakt niet uit, ik heb koffie bij me en weet heus wel dat de bramen verwijderd mogen worden. Ik vermaak me prima totdat Dick me komt ophalen. We gaan samen naar Belmonte in Wageningen. Eens kijken of de sierappels al vruchten dragen. Na 20 minuten staan we dus in een totaal ander soort arboretum.

Appeltjes van Malus ‘Nevalle Copeman’

Open en met grasvelden en met personeel. We drinken een kopje thee en praten wat met de tuinman. Enkele sierappels zijn al geheel in vrucht. Ook de lijsterbessen trekken onze aandacht…….witte bessen.

Bessen van Sorbus frutescens

Over een week of wat moeten we terug voor meer vruchten aan de appelbomen.
Het voormalige arboretum De Dreijen is niet ver van Belmonte vandaan. Ik ben er jaren niet geweest en ik kijk mijn ogen uit. Wat is dit een prachtig park geworden. Oke, niet meer het arboretum van vroeger, maar een schitterend onderhouden park met heel veel bijzondere bomen.

De bloeiende honingboom komt boven de andere bomen uit. De hortensia’s zijn al een beetje uitgebloeid.

We lopen wat rond en bedenken dat we een andere keer eens uitgebreid naar de collectie moeten kijken. Er is veel nieuw aangeplant, maar er staan ook geweldig mooie grote bomen. De honingboom, Sophora japonica, bloeit en steekt boven alle bomen uit. Zo hoog heb ik nog nooit een honingboom gezien!

De Dreijen, het nieuwe deel. De rolstoeltoegankelijkheid wordt getest.

Naar Arnhem

Het vernieuwde station van Arnhem heb ik al wat vaker gezien, maar verder is Arnhem helemaal onbekend voor mij. Op onze vrije maandag stappen we in de trein en koersen op Arnhem aan. In ieder geval gaan we naar Rozet, het cultuurcenter, inclusief bibliotheek, van Arnhem. Bij onze eerste stap binnen herinnert me dit gebouw aan het Eemhuis. Niet raar hoor, dezelfde architect, Neutelings Riedijk.

Deel van het trappenhuis van Rozet

Met een heel bijzonder trappenhuis wat gewoon onderdeel is van het functionele gebouw. We struinen wat rond, maken wat foto’s en Dick weet weer een medewerker van de bibliotheek voor raadselen te zetten. Gek hoor………in elke bibliotheek weet hij wel vragen te stellen die onbeantwoord blijven of die veel voeten in de aarde hebben!

Ander deel van het trappenhuis met de ingang in de verte

Op de bovenste verdieping (zesde?) is in de zomermaanden een uitspanning waar we wat hebben gedronken en waar we genoten van het uitzicht over Arnhem.

Uitzicht over Arhem. De toren staat in de steigers

Verder in een tassenwinkel een prachtige tas gekocht én niet te vergeten bij de slager met enorm veel oorkondes (Putman aan de Steenstraat) wat worst en leverworst gekocht. Dat bleek thuis echt heerlijk!

Een dagje Den Haag

Gisteren (donderdag 20 juli 2017) naar de tentoonstelling over Mondriaan in het Gemeentemuseum Den Haag met onze Museumkaarten (en keuzedag NS).

 

Gemeentemuseum in Den Haag, ook zonder exposities al de moeite waard!

 

Toen we binnenliepen in het fantastische gebouw van Berlage, ontdekten we dat er ook een tentoonstelling gaande was met de titel “Rumoer in de stad : de schilders van Tachtig”. Daar moesten we natuurlijk op af (overigens hadden we dat achteraf gezien beter kunnen doen na het bezoek aan de Mondriaan-tentoonstelling, vanwege de drukte). Die Tachtigers-tentoonstelling was geweldig! Vooral Breitner en Israëls, maar ook Willem Witsen en Jan Veth (het schilderij van Jan Verwey!) natuurlijk, en een aantal anderen. Erg mooi. Hoge informatie-dichtheid. Moeten we nog een keertje overdoen (voor 5 november!) De tentoonstelling “De ontdekking van Mondriaan” was vooral heel druk. Dus als we dat nog eens overdoen (voor 24 september): vroeg in de ochtend. Vooral heel veel werk uit de vroege periode (ruwweg tot 1910): de “landschappen”. Maar natuurlijk ook later werk. Als ik het goed begrijp hangt hier al het werk dat het Gemeentemuseum in collectie heeft (en het Gemeentemuseum heeft de grootste collectie Mondriaan ter wereld: 300 werken).

 

We maken vanuit allerlei hoeken foto’s van de binnenzijde van het museum.

 

Wat vinden we van Mondriaan? Daarvoor moeten we nog eens terug! Wij hebben allebei een voorkeur voor zijn (korte) kubistische periode, zoals het op Wikipedia heet – het “abstract-realisme”, dus tussen de landschapjes en de blokjes in. En als mens, en als “schrijver” over “de Nieuwe Beelding”? There is still a lot of work to be done; in dit geval: to be seen/read.

We hadden de gelegenheid aangegrepen om op deze mooie dag, met afwisselend zon en bewolking en buien dagkaarten bij de HTM te kopen. Om het lijnennet af te schuimen.

 

Speciaal voor toeristen is er de toeristenlijn met een museumtram. Hier kwam die langs, we hebben er niet ingezeten.

 

Eerst even richting de haven van Scheveningen, visje scoren. Daarna terug met lijn 11, langs het “verversingskanaal” tot bij HS. Daar ligt het hele tramverkeer op z’n kop. Dan een kijkje in de prachtige nieuwe tramtunnel en met lijn 3 naar Zoetermeer. Wilma was nog nooit in Zoetermeer geweest, en ik kende het alleen uit de tijd dat de Zoetermeerlijn een NS-aangelegenheid was. Nu dus RandstadRail! Leuk hoor. Je kunt gewoon blijven zitten en komt uiteindelijk weer terug op CS. Vandaar met lijn 9 weer naar Scheveningen. Pannenkoek eten op het uiterste puntje van de Pier (met uitzicht op langstrekkende en fouragerende “noordse dieven”, aalscholvers en meeuwen).

 

Elk nieuw station is weer een verrassing, hier in Delft ook

 

Daarna met lijn 1 naar onze laatste halte: het nieuwe station van Delft. Het is nog maar half in gebruik, maar het is prachtig! Van daar op ons gemakje met de trein terug naar Ede.

Naar Amden

We hebben een auto gehuurd voor de laatste dagen. Vlak naast het Centraal Station. Mooie auto. Ik loods Wilma de stad uit. Naar de Greifensee.

Rondom het meer veel beschermde natuur. Rietkragen en mooie weilanden. We rijden erlangs en belanden uiteindelijk bij het Naturstation Silberweide. De omgeving daar is heel mooi. Er woont een bever. Er is een aalscholverkolonie. Er zijn uitgestrekte weiden met orchideeën en andere prachtige planten, w.o. de … lelie. Er lopen acht ooievaars rond. We zien verschillende rode wouwen en buizerds. Genieten geblazen.

In de verte lonken de bergen. Toch nog maar even een ommetje, voordat we naar onze volgende bestemming gaan. Dwars door de Zürichsee heen loopt een merkwaardige dam, de Seedamm von Rapperswil. Die loopt van Rapperswil naar Pfäffikon en verdeelt het meer in twee stukken. Over de dam loopt een weg en een spoorlijn.
Vandaar naar Einsiedeln (ook alweer langs een spoorlijntje), en met een brug over de Sihlsee. Een enge smalle brug, waar maar net twee auto’s naast elkaar op passen. Dan een pas, met bovenop een restaurant: Sattelegg. En tegenover het restaurant, grenzend aan de parkeerplaats, alweer een weiland vol met orchideeën.

Een weiland vol orchideeën, gewoon naast de parkeerplaats 

Daarna dan naar Amden. We komen terecht in een ander appartement dan we geboekt hadden. Er is een bruiloft vrijdagavond. En die gaat tot diep in de nacht door. Dat wilde de eigenaar ons – terecht – niet aandoen. Dus wij een ander appartement. Midden in het dorp. Dat zegt niet zoveel hier…… Want de koeien lopen voor de deur.
Filmpje van de koeien

(Hele leuke filmpjes heb ik ervan gemaakt, met vooral veel geluid! Maar het lukt nog niet om die hier te krijgen. Volgt later)

We gaan vanuit het dorp nog een stuk omhoog, richting de Mattistock. Ook alweer op verschillende plaatsen van die prachtige weiden. Het houdt niet op hier. Ik heb in m’n hele leven nog niet zoveel orchideeën gezien als hier op één dag.

Zürich 2

Onze tweede en laatste dag in Zürich. Nog even terug naar de botgarten. Ook omdat er een lezing was, over palmen in Colombia. Heel interessant, en van het niveau waar wij als totale buitenstaanders op dit vlak nog wat van konden leren. Het weer was deze dag wat wisselvallig. Dus we zijn nog even de “cafeteria” in gevlucht. Eigenlijk een soort mensa-achtige voorziening. Goed en goedkoop eten en drinken (en snoepen).
De Gunnera tinctoria was er gisteren bij ingeschoten. Dus daar moesten we in ieder geval nog even langs. En de bibliotheek natuurlijk. Om wat literatuur over de tuin (en de Alte Botanische Garten) te scoren. Als ik terug ben in Nederland heb ik weer voor maanden werk aan alle dingen die we gezien hebben en die op wiki nog geen goeie presence hebben.
Alles bij elkaar waren we toch weer een paar uur in de tuin.

Daarna nog twee andere klussen. In de eerste plaats wat post naar huis sturen: enveloppen met folders etc. Dan hoeven we die niet mee naar huis te slepen, en bovendien hebben we dan meteen wat mooi gefrankeerde enveloppen (als de post de boel een beetje heel laat). Het postkantoor vinden was nog een hele klus. We hadden het al geprobeerd in het Hauptbahnhof, maar daar is geen postkantoor meer. Het hoofdpostkantoor bleek echter net buiten het station te zijn. Met een goed filatelie-loket, waar we goed konden slagen.

Zürich Hauptbahnhof van buiten en van binnen

De tweede klus op ons lijstje was het Hauptbahnhof zelf. We zijn wel wat gewend op het terrein van grote stations, zo langzamerhand, maar Zürich Hauptbahnhof is een klasse on its own. Om te beginnen is het gewoon heel groot, en worden er heel veel treinen afgehandeld. Voor een deel natuurlijk S-bahn-treinen. Maar ook veel intercity’s en veel internationale treinen. We zijn er niet aan toe gekomen om veel treinen te fotograferen.
Zürich Hbf is een kopstation, met een gigantische voorhal, die helemaal leeg is. Prachtig. Eindelijk een keer een hal die niet helemaal vol staat met winkeltjes en troep. Gewoon een grote lege hal.
Achter de hal liggen de sporen, op straatniveau. …. in totaal.
En dan liggen er tegenwoordig onder de grond ook nog eens 8 sporen, die lopen wel door. Daar rijden meest S-bahn-treinen, maar ook wel andere.
Nu moeten we nog vertellen dat het station deels boven een rivier is gebouwd. Dus onder de sporen door stroomt een rivier. Aan de ene kant zie je hem eronder verdwijnen. Aan de andere kant verschijnt ie weer.
De S-bahn-perrons liggen daar weer onder, natuurlijk.

Een nieuw gedeelte van het Hauptbahnhof, op een niveau tussen de treinen en de S-bahnen. Lekker licht, ruim, overzichtelijk en veilig

En dan ligt er tussen de S-bahn-perrons en de begane grond een gigantisch ondergronds winkelcentrum. Een soort ondergronds Hoog-Catharijne, maar dan op z’n Zwitsers, natuurlijk.
….
Er is zelfs een kerk/stilteruimte, maar daar zijn we niet meer aan toe gekomen. De paella had even prioriteit.